Voor de ouders / Begeleiders:
Dit prentenboekje gaat over "jokken". Toch is er niemand in het boekje die echt jokt. Het lijkt alleen maar zo...
Bij peuters en jonge kleuters is de gewetensontwikkeling nog niet voltooid. Het begrip van "jokken" als "iets oneerlijks", mét het oordeel erover, is nog niet eens aan de orde. Ontwikkeling is een proces, een proces heeft tijd nodig.
"jokken" in de peuter-en kleuterleeftijd heeft te maken met het ontlopen van een onplezierige of onveilige situatie, zoals boosheid, straf, afwijzing. Ook het "magisch denken", dat hoort bij deze leeftijd, heeft invloed op het weergeven van gebeurtenissen. Fantasie en werkelijkheid lopen nog door elkaar heen...
De manier of toon waarop iemand probeert de waarheid boven tafel te krijgen, kan in meer of mindere mate uitnodigen tot (leren) "jokken".
In het verhaaltje komen we van alles tegen: verdenking, lichaamstaal, een ander de schuld geven, smoesjes, "wegwezen", schrik en manier van vragen.
Kinderen zien vast ergens in het verhaaltje een spiegeltje, waar om gelachen kan worden.
"Wie heeft dat gedaan?"...
Zoekt de vragensteller een schuldige en geeft deze vraag een reactie als: "Dat mag niet!", of wil de vragensteller gewoon even weten of de appels al rijp zijn?
Kunnen we echt zien aan lichaamstaal wie het gedaan heeft? Weten we het wel zeker?
Voorleestip: Geef de diertjes ieder hun eigen stemmetje...
Veel plezier met Piertje, Slakje, en Woeps!
Dit prentenboekje gaat over "jokken". Toch is er niemand in het boekje die echt jokt. Het lijkt alleen maar zo...
Bij peuters en jonge kleuters is de gewetensontwikkeling nog niet voltooid. Het begrip van "jokken" als "iets oneerlijks", mét het oordeel erover, is nog niet eens aan de orde. Ontwikkeling is een proces, een proces heeft tijd nodig.
"jokken" in de peuter-en kleuterleeftijd heeft te maken met het ontlopen van een onplezierige of onveilige situatie, zoals boosheid, straf, afwijzing. Ook het "magisch denken", dat hoort bij deze leeftijd, heeft invloed op het weergeven van gebeurtenissen. Fantasie en werkelijkheid lopen nog door elkaar heen...
De manier of toon waarop iemand probeert de waarheid boven tafel te krijgen, kan in meer of mindere mate uitnodigen tot (leren) "jokken".
In het verhaaltje komen we van alles tegen: verdenking, lichaamstaal, een ander de schuld geven, smoesjes, "wegwezen", schrik en manier van vragen.
Kinderen zien vast ergens in het verhaaltje een spiegeltje, waar om gelachen kan worden.
"Wie heeft dat gedaan?"...
Zoekt de vragensteller een schuldige en geeft deze vraag een reactie als: "Dat mag niet!", of wil de vragensteller gewoon even weten of de appels al rijp zijn?
Kunnen we echt zien aan lichaamstaal wie het gedaan heeft? Weten we het wel zeker?
Voorleestip: Geef de diertjes ieder hun eigen stemmetje...
Veel plezier met Piertje, Slakje, en Woeps!
